Nadanie tytułu doktora honoris causa prof. dr hab. inż. Antoniemu Józefowi Tajdusiowi, dr h.c.

Nadanie tytułu doktora honoris causa prof. dr hab. inż. Antoniemu Józefowi Tajdusiowi, dr h.c.

Profesor Antoni J. Tajduś urodził się 16 lutego 1949 roku. Jest wybitnym uczonym o bogatym dorobku naukowym w dyscyplinie górnictwo i geologia inżynierska specjalizującym się w mechanice skał i gruntów (m.in.: deformacjach powierzchni, szkodach górniczych, tąpaniach, wstrząsach, utrzymaniu wyrobisk podziemnych), budownictwie podziemnym (m.in.: budowie tuneli, przejść podziemnych, garaży oraz podziemnych składowisk odpadów), a także zastosowaniach metod numerycznych w mechanice skał i gruntów oraz energetyce. Profesor Antoni J. Tajduś uzyskał tytuł magistra inżyniera w 1973 roku na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hutniczej ze specjalnością projektowanie i budowa zakładów górniczych. Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w roku 1977 nadany uchwałą Rady Wydziału Górniczego Akademii Górniczo-Hutniczej. Rada ta w 1990 roku nadała Profesorowi stopień doktora habilitowanego. W roku 1998 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk technicznych. Profesorowi Antoniemu J. Tajdusiowi nadano tytuł doktora honoris causa Donbaskiego Instytutu Górniczo-Metalurgicznego (2002), Uniwersytetu w Miszkolcu (2013), a także tytuł profesora honorowego Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dniepropietrowsku (2006), Politechniki Śląskiej (2010), Narodowego Uniwersytetu Nafty i Gazu w Iwanofrankowsku (2012). Karierę zawodową Profesor Antoni J. Tajduś rozpoczął w 1973 roku w Zakładzie Mechaniki Górotworu i Tąpań Instytutu Geomechaniki Górniczej AGH (obecnie Katedra Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki), gdzie pracuje do dzisiaj. Kolejno pracował na stanowiskach asystenta, adiunkta, profesora nadzwyczajnego (1994), profesora zwyczajnego (2003). W latach 1993–1996 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Górniczego; w latach 1996–2002 przez dwie kadencje był dziekanem Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii. W okresie 2002–2005 pełnił funkcję prorektora Akademii Górniczo-Hutniczej ds. Ogólnych, a w latach 2005–2012 funkcję rektora. Profesor Antoni J. Tajduś pełnił i pełni szereg odpowiedzialnych funkcji poza uczelnią m.in. od 2007 roku jest Przewodniczącym Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk, Przewodniczącym Rady Akademicko-Gospodarczej Stowarzyszenia Hutnictwa oraz Przewodniczącym Rady Górniczej powołanej przez Ministra Środowiska. W latach 2008-2011 był Wiceprzewodniczącym Sekcji Górnictwa i Energetyki PAU, w okresie 2008-2012 Przewodniczącym Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych. Obecnie przewodniczy Radzie Nadzorczej Koncernu Energetycznego TAURON jest również Przewodniczącym Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych. Jest członkiem Komisji ds. Zagrożeń Naturalnych w Podziemnych Zakładach Górniczych Wydobywających Węgiel Kamienny przy Wyższym Urzędzie Górniczym. Jest także założycielem Małopolsko-Podkarpackiego Klastra Czystych Energii. Profesor Antoni J. Tajduś posiada szczególną umiejętność godzenia pracy naukowej ze współpracą z przemysłem. Efektem tej współpracy są projekty zrealizowane na zamówienie. Profesor Antoni J. Tajduś ma znaczące zasługi w kształceniu młodej kadry naukowej. Był promotorem w dziewięciu zakończonych przewodach doktorskich oraz recenzentem w kilkunastu przewodach doktorskich i habilitacyjnych. Publikowany dorobek Profesora Antoniego J. Tajdusia to 10 książek oraz ponad 170 publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych m.in. „Metody komputerowe w geomechanice górniczej” (1994), „Mechanizm współpracy kotwi z górotworem o zróżnicowanej budowie” (2001), „Numerical Model of Dynamic Load on Tunnel Supported with Rock Bolts” (1996), „The Influence of Roof Bolts Location on it,s International Adaptation and Protection with the Rock Mass” (2000), „Geomechanika w budownictwie podziemnym. Projektowanie i budowa tuneli” (2012). W swoim dorobku Profesor Antoni J. Tajduś posiada 11 patentów (w tym 8 wdrożonych do przemysłu) oraz dużą liczbę prac niepublikowanych (około 300), wykonanych dla potrzeb gospodarki i przemysłu. Ponadto jest współwykonawcą 15 grantów. Działalność naukowa przyniosła Profesorowi Antoniemu J. Tajdusiowi uznanie w postaci członkostwa z wyboru w wielu organizacjach naukowych m.in.: Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiego Komitetu Geotechniki, Akademii Inżynierskiej w Polsce, Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego oraz krajowych i zagranicznych towarzystwach naukowych m.in. Międzynarodowego Towarzystwa Mechaniki Skał. Profesor Antoni J. Tajduś jest członkiem rad programowych czasopism naukowych m.in. “Journal of Anhui University of Science and Technology” (Chiny), “Journal Mining Engineering” (Serbia), “ Archives of Mining Sciences”. Profesor Antoni J. Tajduś jest laureatem Małopolskiej Nagrody Gospodarczej (2010) i Naukowego Oskara za działalność naukową i organizacyjno-menedżerską (2010). Za swą działalność został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1996), Złotą Odznaką „Zasłużony dla Górnictwa” (1999), Odznaką „Honoris gratia” miasta Krakowa (2009), Honorową Odznaką „Zasłużony dla Głównego Instytutu Górnictwa” (2009), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011). Otrzymał tytuły: Małopolanin Roku 2009, Zasłużony dla KGHM Polska Miedź S.A. (2011) oraz Srebrny Medal za Zasługi dla Województwa Małopolskiego (2012). Profesor Antoni J. Tajduś jest osobą niezwykle zasłużoną dla konsolidacji publicznych uczelni technicznych. Promował Politechnikę Świętokrzyską, podkreślając jej związek z pierwszą uczelnią techniczną na ziemiach polskich – założoną przez Stanisława Staszica Szkołą Akademiczno-Górniczą w Kielcach, do której osiągnięć i tradycji do dziś odwołuje się Politechnika Świętokrzyska, Akademia Górniczo-Hutnicza i Politechnika Warszawska. Zainicjował powstanie „Osi Staszicowskiej” skupiającej te trzy uczelnie, co zaowocowało powstaniem wielu konsorcjów naukowych. Nadanie Profesorowi Antoniemu J. Tajdusiowi, tytułu doktora honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej stanowi wyraz uznania Jego pozycji jako uczonego, a także uhonorowania wieloletniej, owocnej współpracy z Uczelnią.


laudacja wygłoszona przez dr hab. inż. Zbigniewa Rusina, prof. PŚk