Nadania tytułu Doktora Honoris Causa prof. Henrykowi Józefowi Tuni, dr h.c.
Profesor zwyczajny Henryk Tunia urodził się w Głuchowie k. Łańcuta (1925). Jest absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1950). Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w Politechnice Warszawskiej (1960) na podstawie rozprawy doktorskiej „Analiza i synteza napędu z silnikiem prądu stałego o tyratronowym sterowaniu” – pierwszej w kraju pracy w zakresie energoelektroniki – nauki, która w tym czasie była w Polsce mało znana. Już wówczas Profesor postawił sobie zadanie rozpowszechniania energoelektroniki poprzez opracowanie podręczników, książek i monografii. Z zadania tego wywiązał się w sposób imponujący. W 1974 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1981 r. tytuł profesora zwyczajnego. Senat Uniwersytetu Zielonogórskiego w 2007 roku przyznał Profesorowi zaszczytny tytuł Doktora Honoris Causa.
Profesor Henryk Tunia – Nestor polskiej energoelektroniki – jest uczonym o uznanym autorytecie międzynarodowym. Jego prace naukowe stanowią źródło inspiracji dla wielu osób z kraju i z zagranicy. Współpracował z europejskimi i amerykańskimi ośrodkami naukowymi m.in. z Uniwersytetem Technicznym w Aachen w Niemczech i Uniwersytetem w Guanajunato w Meksyku.
Profesor specjalizuje się w energoelektronice – teorii, metodach projektowania i zastosowaniach w praktyce, a w szczególności zajmuje się metodami analizy i obliczania układów energoelektrycznych i napędowych: układami przekształtnikowymi AC/DC i DC/AC o małym współczynniku THD: metodami kompensacji negatywnego oddziaływania przekształtników na źródło zasilania; teorią układów rezonansowych.
Profesor Henryk Tunia ma imponujący dorobek naukowy w dziedzinie energoelektroniki zawierający 62 prace autorskie i współautorskie, 16 monografii i podręczników akademickich, 5 skryptów uczelnianych, 38 patentów. Pod Jego kierunkiem wykonano wiele nowatorskich prac zastosowanych w przemyśle. Należy tu wymienić pierwszy w kraju tyrystorowy napęd nawrotny 22 kW dla Zakładów Metalowych Poręba; napęd nawrotny prądu stałego dla Huty Bobrek; elektroniczny system sterowania napędu wirówki przeciążeniowej dla Instytutu Medycyny Lotniczej; napędy prądu przemiennego dla przędzarek włókna sztucznego dla „Stilonu” w Gorzowie Wielkopolskim; układy rezerwowego zasilania szpitali; układy energoelektroniczne nagrzewnic indukcyjnych dla PRODLEW – Bytom; prototypowe zasilacze wysokonapięciowe dla laserów i obróbki jonowej. Nowatorstwo tych prac zostało potwierdzone 38 patentami, których autorem bądź współautorem był Profesor Henryk Tunia.
Działalność naukowa Profesora Henryka Tuni jest niezwykle wszechstronna i owocna. Należy On do grona wybitnych uczonych, którzy tworzyli szkoły naukowe. Jest twórcą Warszawskiej Szkoły Energoelektroniki. Pierwsza monografia „Układy elektroniczne w automatyce napędowej” stała się impulsem do rozwoju elektroniki przemysłowej, energoelektroniki i nowoczesnej automatyki napędu. Stanowiła też inspirację dla wielu prac doktorskich i badawczych przyczyniając się do ukształtowania tego nowego działu nauki i techniki w Polsce. W 1978 roku Profesor, jako współautor, wydał skrypt „Podstawy automatyki napędu elektrycznego”, który po raz pierwszy w kraju przedstawiał układy regulacji częstotliwościowej silników prądu przemiennego w oparciu o opis dynamiki za pomocą metody wektorów przestrzennych. Na Jego fundamentalnych monografiach wykształciły się pokolenia polskich energetyków.
O wysokiej pozycji naukowej profesora Henryka Tuni w środowisku technicznym i naukowym świadczą m.in. fakty: od 1975 r. jest członkiem Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk; w latach 1994 – 2006 był członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów; w latach 1992 – 1997 pracował w Zespole T 10 Elektrotechniki, Energetyki i Miernictwa KBN; od 1985 r. jest członkiem Warszawskiego Towarzystwa Naukowego; jest honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. Od 1999 roku jest członkiem zwyczajnym Akademii Nauk Elektrotechnicznych w Rosji. Profesor Henryk Tunia to wybitny nauczyciel akademicki. Jest promotorem 50 rozpraw doktorskich, a także recenzentem 17 rozpraw habilitacyjnych dla jednostek naukowych oraz 20 dla Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej. Spośród doktorantów i osób naukowo współpracujących z Profesorem 7 uzyskało tytuł naukowy profesora, 7 stopień doktora habilitowanego.
Profesor Henryk Tunia pracuje w Politechnice Świętokrzyskiej od 1997 r. W latach 2001 – 2007 był kierownikiem Katedry Energoelektroniki. W tym czasie 3 adiunktów Katedry uzyskało stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych, 2 adiunktów zaawansowało swoje rozprawy habilitacyjne. Jego działalność naukowa znacząco przyczyniła się do uzyskania przez Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki uprawnień do nadawania stopnia doktora nauk technicznych w dyscyplinie elektrotechnika. W 2007 r. Polska Akademia Nauk przyznała nagrodę za cykl publikacji przygotowanych w ramach projektu badawczego kierowanego przez Profesora. Za swą działalność Profesor w 1976 r. otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 2002 r. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Nadanie profesorowi Henrykowi Tuni tytułu Doktora Honoris Causa Politechniki Świętokrzyskiej stanowi wyraz uznania Jego pozycji jako uczonego, a także uhonorowania wieloletniej, owocnej współpracy z Uczelnią.
laudacja wygłoszona przez dr hab. inż Antoniego Różowicza, prof. PŚk
